Warszawa 28.09.99 rok

Prokuratura Rejonowa Warszawa Śródmieście

Szanowny Panie Prokuratorze,

Zgłosiła się do nas p. AAA. Zrelacjonowała działania stomatologów, którzy doprowadzili tak do poważnego uszkodzenia jej zębów i przesunięcia zgryzu. Pani AAA przedstawiła nam dwie, sprzeczne między sobą opinie tego samego lekarza, prof. E.Sxxxxxxxxxxx.
Pierwsza z tych opinii powstała na zlecenie Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej, gdy konsultant nie wiedział, kto doprowadził do nieszczęścia. Druga, gdy prof. E.Sxxxxxxxxxx przesłuchiwany był jako biegły w sprawie prowadzonej przez prokuraturę (sygn. akt.1 Ds. 1163/98/I) Biegły wiedział już że jednym z potencjalnych podejrzanych w tej sprawie jest dr. I.Mxxxxxxxxxxx, adiunkt w klinice kierowanej przez profesora.

W pierwszej opinii prof. E. Sxxxxxxxxxx stwierdza:

•   wskazana jest przebudowa zwarcia, mająca na celu przywrócenie sprawności
  narządu żucia
•   konieczność leczenia poszkodowanej w Centrum Stomatologii (podaje adres placówki)

W drugiej opinii prof. E.Sxxxxxxxxxx stwierdza:

•   żądania pacjentki są nie możliwe do spełnienia i że żaden lekarz nie jest
  w stanie spełnić wymagań poszkodowanej
•   zdiagnozowane uszkodzenia są wrodzone
  

Według pierwszej opinii poszkodowanej można pomóc, według drugiej jest to niemożliwe. Według pierwszej opinii należy przywrócić stan zgryzu z przed nieszczęsnego leczenia stomatologicznego, wedle drugiej zaburzenia są wrodzone.
Podkreślić należy iż dokumenty medyczne z odległej przeszłości, które przedstawiła nam poszkodowana, wykluczają wrodzony charakter zaburzeń zgryzu.
Prof. E Sxxxxxxxxxx przesłuchiwany w charakterze biegłego, zmienia swą wcześniejszą opinię wydaną na potrzeby MZiOS, by bronić od odpowiedzialności własnego asystenta. Chęć pomocy koledze lekarzowi, stanowi motyw świadczenia nieprawdy. Postępowanie takie jest czynem zakazanym przez art. 233 par 4 KK.
Przesłany przez nas list prosimy traktować jako doniesienie o popełnieniu przestępstwa.
Dodać należy iż opisana powyżej "pomoc" prof. E. Sxxxxxxxxxxx dla swego młodszego kolegi, uniemożliwia poszkodowanej uzyskania pomocy lekarskiej, mającej na celu likwidację skutków popełnionych błędów. Trudno o większe okrucieństwo. Tolerowanie takich działań ze strony lekarzy wobec poszkodowanych, stanowi naruszenie art.5 Deklaracji Praw Człowieka.

z poważaniem dr Adam Sandauer (prezes stowarzyszenia)

POWROT DO PISM

POWROT DO STRONY GLOWNEJ